Op 15 januari heb ik meegedaan aan de ‘Inclusieve museumervaring’-co-creatiesessie, “Bridging the sensory gap between deaf and hearing for shared museum experience”, in Kunsthal Rotterdam. Deze was georganiseerd door Michel Witter, docent aan de Avans Hogeschool en onderzoeker bij de Universiteit Tilburg, als onderdeel van zijn promotieonderzoek.

Michel doet onderzoek naar de potentie van sensory augmentation om de kloof tussen dove en horende mensen te overbruggen. Hierbij focust hij op sensory augmentation. Voor mij als ervaringsdeskundige leek het mij enorm interessant meer te weten te komen hierover.

Als iemand die slechthorend is opgegroeid op Aruba, ben ik helemaal in een horende omgeving opgegroeid. Het enige hulpmiddel dat ik had waren mijn hoorapparaten. Later, toen ik hier in Nederland studeerde, verloor ik mijn restgehoor en ben ik sindsdien 100% doof en afhankelijk van schrijftolken. Mijn communicatievoorkeur is dan ook ondertiteling. Ik kan redelijk goed spraakafzien in mijn moedertaal Papiamento en in het Nederlands redelijk goed voor korte dagelijkse interacties.

Als ik musea bezoek, kan ik geen gebruik maken van rondleidingen en dergelijke. Dan moet ik zelf op mijn telefoon opzoeken als ik meer wil weten over een kunstwerk. Het is een eendimensionale ervaring, om het zo te zeggen. Gelukkig zijn er wel steeds meer initiatieven zoals bij het Rijksmuseum waar ze rondleidingen in gebarentaal geven voor gebarende slechthorende en dove mensen.

Ik heb me dan ook zonder twijfel aangemeld voor de co-creatiessie om samen met iedereen daar te brainstormen over hoe we een museumbezoek inclusiever kunnen maken door te focussen op alle zintuigen. Het was super interessant en het liet me nadenken voorbij ondertiteling en gebarentaal.

Hopelijk zal er, met meer aandacht voor toegankelijkheid, meer initiatieven komen om museumbezoek inclusiever te maken voor alle slechthorenden en dove mensen.

Featured foto: Sandra Voogt